Ύδρα
Πριν απ’ το πρώτο μετέωρο φως
Πριν απ’ την τελευταία μάχη
Μέσα απ’ τον Τυφώνα της αναπνοής
Λίγο πριν εξοριστεί το σκοτάδι
Η Ύδρα του Λόγου
τυλίγει στα πλοκάμια της
Την καρδιά του ποιητή
Εκεί στο κενό της ηδονής
Εκεί στον σπινθήρα της αβύσσου
Εκεί στη χαραμάδα του τίποτα
Το τέρας της έκστασης
Γονιμοποιεί τον πρώτο φθόγγο
Και την τελευταία κραυγή
Σταγόνα σταγόνα ρέουν οι συλλαβές
Στα δάχτυλα του ποιητή
Η πένα του βυθίζεται
στο αίμα του ερπετού
Κάθε κεφάλι και προσταγή
Κάθε προσταγή και νεογέννητη λέξη
Απ’του βέλους τον ορό
Απ’της Υδρας το λαιμό
Απ’του μέλους το ρυθμό
Τρέφεται ο ληστής χρόνος
Κάθε ποίημα κι ένας άθλος
Και ο ποιητής
Ηρακλής μονάχος
Ελλάδα, 
24 Ιούλη 2017