Γλύστρισες στις ιδανικές ρωγμές της ανάμνησης!
Εκεί χώρεσες ατόφιος, χωρίς ούτε μία γρατζουνιά!
Πήγασοι
Πήγασοι
Φαντάστηκα στα σύννεφα πως καλπαζαν δύο άτια
Σημάδια απ’του καιρού τις ενοχές
Μαύρα καθώς τα δυο σου μάτια
Στις άκρες τους αίμα από πληγές
Γυρίζαμε ιδρωμένοι από ταξίδια πρωινά
Πάνω απ’της γης την αύρα απλώναμε φτερά
Δεν είδαμε το τέλος
Τα φώτα έσβησαν
Τ’άτια πέταξαν
Πήγασοι φτερωτοί
Του ονείρου μας ταγοί
Κάπου μεταξύ Ελλάδας και Βελγίου, Μάρτης 2017
Χρόνος
Χρόνος
Τρισδιάστατος ο χρόνος
Σημείο, πρώτο και τελευταίο
Ευθεία, ως το άπειρο
Σχήμα, αιώνιος κύκλος
Σ’ αυτόν εξακτινώνεται η επιθυμία
Σημείο, ευθεία και κύκλος
Ως τη μετουσίωση
ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ
Αλφαβητάρι
Αγάπησα τις λέξεις σου
Τον απόηχο των φθόγγων σου
Όπως αντήχησαν
Στους μαιάνδρους της καρδιάς μου
Να μη σιωπήσεις
Κάθε φωνήεν
Μία ανοιχτή στον ήλιο πύλη
Που ξετυλίγει τα φύλλα της
Συντονίζοντας το ανοιγοκλεισμά της
Με τις δονήσεις του στόματός σου…
Ιώτα, η ιαχή της εκπόρθησης…
Όμικρον, η έκπληξη της έκστασης…
Άλφα, η αρχή και το τέλος…
Να μη σιωπήσεις
Κάθε σύμφωνο
Μιά ιεροτελεστία αρθρωμένων κραυγών…
Σίγμα, η δαγκωνιά του φιδιού
Βήτα, το κέντρισμα της μέλισσας
Μι το μούγκρισμα του ταύρου
Φι, το θρόισμα του ανέμου στα αποκοιμισμένα κλαδιά των δέντρων ..
Να μη σιωπήσεις
Έτσι σε θέλω…
Ενα περιδέραιο φωνηέντων και συμφώνων
Γύρω από τον λαιμό μου…
Συμφωνία και συγχορδία
Που δονεί στην εκφορά της
Τις τεκτονικές πλάκες της σάρκας μου
Έτσι σε θέλω
Έναν Εγκέλαδο ήχων….
Βρυξέλλες, 18-6-2016
Λυρική ωδή
Λυρική ωδή
Αγάπη μου
Φέγγος της νύχτας και διαβάτη της σιωπής
Αγάπη μου
Στρώμα φωτιάς κι ασήμι αστραπής
Αγάπη μου
Αλμύρα σε σκαρί βυζαντινό
Αγάπη μου
Μειδίαμα σε κούρο αρχαϊκό
Αγάπη μου
Χέρια ανέγγιχτα που αγγίζουν άστρα
Αγάπη μου
Μάτια απόρθητα που παίρνουν κάστρα
Αγάπη μου
Στόμα θεού σε άγαλμα λευκό
Αγάπη μου
Σώμα επτασφράγιστο σε πύργο γοτθικό
Αγάπη μου
Μη μου πνιγείς στης λήθης το πηγάδι
Να περιμένεις βράδυ
Στο ξέφωτο το ίδιο
Να θρέψω από του πόθου το μερίδιο
Μάτια, στόμα, χέρια, σώμα
Αγάπη μου
Ύδωρ και γη
Μη μου πνιγείς στης λήθης το πηγάδι
Θα σε υψώσω
Στα δυο μου χέρια
Απ’το σκοτάδι
Μακριά απ’τον Άδη
Γεμάτο τάσι
Τάσι χρυσό
Για τον Αυγερινό
Αγάπη μου
Πριν την αυγή
Μακρυά απ’τον Άδη
Νέκταρ την αύρα σου θα πιω
Να ξεδιψάσω
Να μη σε χάσω
Να μη χαθώ
Γη από σάρκα θα σε χορτάσω
Απ’την πλευρά σου πηλό θ’αδράξω
Απ’τον πηλό σου
Φτερά θα πλάσω
Με τα φτερά σου
για να πετάξω…
Σώμα ουρανέ μου
Αρχάγγελέ μου…
Βρυξέλλες, 2 Μάη 2017
Απόσταση
Απόσταση
Σημαδεμένα, παγωμένα, αντίκρυ τα κορμιά τους…
Αναμένουν να γεφυρωθεί, με ένα βήμα, η απόσταση
Κανείς δεν δραπετεύει…
Στέκουν ορθοί, αιμορραγώντας
Ενεργό ναρκοπέδιο στα τρεμάμενα πόδια τους
Παγιδεύονται εκεί…
Ένα βήμα μπροστά
Δεν αποτολμούν
Οι νάρκες του πάθους ελλοχεύουν
Ένα βήμα πίσω
Δεν αρχίζουν
Ο βάρβαρος εχθρός καραδοκεί, θριαμβευτής:
Χρόνος το όνομά του.
Μάης 2016
ΜΕΙΝΕ
Σου απαγορεύω να φύγεις!
Μείνε!
Κι αν δεν αντέχεις τη σιωπή
Να κραυγασεις…
Όπως το ξεχασμένο στην έρημο θηρίο
Λίγο πριν την τελευταία ανατολή!
Βρυξέλλες, 24-5-2016
Σκοποβολή
Σκοποβολή
Σημάδεψα τους πολλαπλούς κύκλους
Μέσα στο στόχαστρο του ήλιου
Πήρα για σφεντόνα τα χέρια σου
Τα μάτια σου για πέτρα
Διαπέρασες ατόφιος το κέντρο του δίσκου
Ορθάνοιξες τις πύλες του φωτός
Φλεγόμενο σάρκινο βέλος…
Μετουσιώθηκες σε σύμπαν
Με τις άκρες των πυρακτωμένων δαχτύλων σου
Αποτέφρωσες την αιωνιότητα
Η ίριδά σου διαστέλλεται διαρκώς
Σε κάθε λέξη μου…
Με βλέπεις
Από παντού, πάντα
Είσαι το μάτι του απείρου
Που τη σκιά μου ιχνηλατεί
Είμαι η πένα του ονείρου
Που τα ίχνη σου σκιαγραφεί
Από παντού, πάντα…
HB
Βρυξέλλες, 4 Φλεβάρη 2017
Έλα μου
Καίγομαι
Έλα μου
Πίστεψα αλήθεια πως θα’ρθεις
Να πιεις απ’τ’ όνειρό μου
Στον κόρφο μου να κοιμηθείς
Μέχρι το θάνατό μου
Έλα μου, έλα μου
Βάλε με τα μάτια σου φωτιά
Έλα μου, έλα μου
Να μη μας σκοτώσει η ψευτιά
Πίστεψα αλήθεια πως στο φως
Τα μακριά μαλλιά μου
Προσκέφαλο θα τα’παιρνες
Μέχρι τα γηρατειά μου
Έλα μου, έλα μου
Βάλε με τα μάτια σου φωτιά
Έλα μου, έλα μου
Να μη μας σκοτώσει η ψευτιά
Πίστεψα αλήθεια πως μπορεί
Αρκεί η καρδιά να θέλει
Θέλει η καρδιά! Τάχα μπορεί;
Θα μείνουμε δύο ξένοι
Έλα μου, έλα μου
Βαλε με τα μάτια σου φωτιά
Έλα μου, έλα μου
Να μη μας σκοτώσει η ψευτιά
Πίστεψα αλήθεια πως θα’ρθεις
Κρυφά να με γλυτώσεις
Μα μέσα στ’ όνειρο θα ζεις
Δε θα με ανταμώσεις
Έλα μου, έλα μου
Βάλε με τα μάτια σου φωτιά
Έλα μου, έλα μου
Να μη μας σκοτώσει η ψευτιά
Πίστεψα αλήθεια…
Μα εγώ δεν ήμουν η αλήθεια
Τον έρωτα ερωτεύτηκες
Κι εγώ τα παραμύθια!
ΒΡΥΞΈΛΛΕΣ, 10 Ιούνη 2017
(Ποιητικό στιχουρχούργημα μεταξυ αστείου και σοβαρού πάνω στη μουσική του τραγουδιού του Σταύρου Ξαρχάκου “Καίγομαι Καίγομαι “. Για να ακούσετε το τραγούδι πιέστε πάνω στην υπογραμμισμένη λέξη” Καίγομαι” δίπλα από τη φωτογραφία)
Επ’ αυτοφόρω
Επ’ αυτοφόρω
Μας παρακολουθούσαν
Ώσπου να στεγνώσουν τα δάκρυά μας
Ώσπου να μην ακούγεται το θρόισμα της σιωπής μας
Ώσπου να πλαγιάσει πάλι η νύχτα
Μας είχαν στο στόχαστρο
Ώσπου να επουλωθεί και η τελευταία μας πληγή
Ώσπου να πεταρίσουν στον ίδιο ρυθμό τα βλέφαρά μας
Ώσπου να ανοίξουμε στους ανέμους το στέρνο μας
Ύστερα μας συνέλαβαν επ’ αυτοφόρω
“Τι κάναμε;” Ρωτήσαμε
“Αγαπηθήκατε! ” Μας απάντησαν
“Πάτερ άφες αυτοίς…” Ψελλίσαμε
Και μείναμε δύο σταυρωμένοι αγαπημένοι….
Εμείς που ξέραμε τι κάναμε!
Κάτω Αχαΐα, 10 Ιούλη 2017