Αμνιακό υγρό
Κουλουριαστήκαμε σαν το φίδι
Κάτω από τα ξεθωριασμένα χρώματα
Δε βρήκαμε το θάρρος να βάψουμε με το αίμα μας
Τις σβησμένες αποχρώσεις
Παροπλισμένοι, άναυδοι πίσω από τα τείχη,
Χωρίς αντίσταση στην πολιορκία του εχθρού!
Εν τούτοις μόνο μία σκοτεινή σήραγγα μας χωρίζει από το φως
Ένα κατώφλι που αναμένει να το διαβούμε
Να αφουργκαστούμε την ιστορία των τοίχων του…
Παραμείναμε συσπειρωμένοι στο επίκεντρο του σεισμού των φόβων μας. Δε μετρήσαμε την ένταση
Της δόνησης του μυαλού μας
Ανίκανοι να γεννηθούμε…
Δε γεννήθηκε ακόμη ο μαιευτήρας μας
Ποτέ δε θα βγάλουμε την πρώτη μας κραυγή
Δεν περάσαμε ποτέ τη δίοδο του μητρικού κόλπου
Κολυμπάμε ακόμη στο αμνιακό υγρό, εν δυνάμει…
Στη μήτρα της πρώτης ηδονής, λίγο πριν τη σύλληψη
Έμβρυα αγέννητων ανθρωπίνων μορφών…..
“Μακάριοι οι ανύπαρκτοι !”
Φωνάζουμε..
Βρυξέλλες, 27-9-2016