Κάθε επαναγραφη κειμένου είναι ιεροσυλία, αλλά και φόρος τιμής προς το έργο και τον συγγραφέα του. Επιτρέψτε μου λοιπόν μία ιεροσυλία και έναν φόρο τιμής προς τον Αρκά ποιητή, Κώστα Καρυωτακη. Μπορείτε να με λογοκρίνετε ελεύθερα για τις εικονοκλαστικές μου προθέσεις απέναντι στο γνωστό του ποίημα “Πρέβεζα”!!!
Ελλάδα
Θάνατος είναι οι βουλευτάδες που χτυπιούνται
Στα μαύρα έδρανα για δύο κοψίδια
Θάνατος οι βουλευτινες που αγαπιούνται
Καθώς να Καθαρίζουνε κρεμμύδια
Θάνατος οι αισχροί , παράνομοι νόμοι
Για τα λαμπρά, μεγάλα σχέδιά τους
Οι σύμμαχοί μας, γύρω οι πόλεμοι κι ακόμη,
η τρόικα, θάνατος μες τους θανάτους
Θάνατος ο μετανάστης που ματώνει
Για να κερδίσει μιά “ελλειπή” μερίδα
Θάνατος οι υποσχέσεις στο μπαλκόνι
Κι ο δάσκαλος χωρίς ελπίδα
Σήψις, φθορά, αγοραπωλησία Ελλάδος
Την Κυριακή τα θλιβερά μαντάτα
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης
Πρώτη κατάθεσις ευρώ φευγάτα
Περπατώντας σκυφτά στην προκυμαία
“Υπάρχω” λες κι’ ύστερα δεν “υπάρχεις”
Φτάνει το πλοίο, υψωμένη η σημαία
Ίσως έρχεται ο κύριος πλανητάρχης
Και συνεχίζει ο ποιητής με μία στροφή γεμάτη πικρή ειρωνεία, που παραθέτω ατόφια:
Αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία
Σιωπηλοί, θλιμμένοι με σεμνούς τρόπους
Θα διασκεδαζαμε όλοι στην κηδεία.