Θαυμαστικά
Τρέφω μίσος για τις τελείες..Η οριοθέτηση της παύσης αντηχεί ως επιτακτική φωνή λίγο πριν το τελεσίγραφο του θανάτου. “Τώρα θα πεθάνεις, στερημένος, απόμακρος, ναυαγός..στα σίγουρα. Η επόμενη κίνηση σε ωθεί στο χάος της αβύσσου!” Ύστερα μόνο τα ερωτηματικά! Πλήθος! Αυτά η αναπηρία, η ατέλεια, ατέλειωτη ατέλεια, φυγή και δονζουανικη αναζήτηση της επόμενης αυτοκαταστροφικής τελείας. Κάτι από Δον Κιχώτη μπροστά στους ανεμόμυλους είναι τα ερωτηματικά. Αυταπάτη της αναζήτησης, θρήνος για τη χαμένη βεβαιότητα, ανεκπλήρωτη ερωτική συνεύρεση με το άπειρο, στάση πληρωμών της συνείδησης. Αγαπώ μόνο τα θαυμαστικά!!! Αυτά η έκσταση. Αυτά το γαργάλημα των αισθήσεων στη μέση του στέρνου, αυτά η απορρόφηση της ομορφιάς, αυτά η δωρική γραμμή που στους ώμους της στηρίζεται η αχαλίνωτη έμπνευση, αυτά η κραυγή της δημιουργίας! Αυτά όλες οι τελείες και όλα τα ερωτηματικά!!!!
Βρυξέλλες, 22-09-2016