Μαντόνα της Μπρυζ
Ο ΠΟΙΗΤΉΣ
Μες του μανδύα τις πτυχές εφώλιασε η τιμή σου
Παιδούλα εσύ
Μπρος την ποδιά σου το παιδί αναγεννημένο
Ανέμελο μειδίαμα Καρυάτιδας
στα χείλη τα δικά σου
στου γλύπτη τ’ακροδάχτυλα παραδομένο
Αν ήξερε πως θα ταξίδευες , εξορισμένη
Πως με καράβι υγρό θά’ φευγες απ’τη γη σου
Σε αγοράς και πώλησης τίμημα προδομένη
Θα σμίλευε δάκρυ λευκό στην άκρια της ψυχής σου
Παιδί που δεν επρόκαμες να ερωτευτείς πρωτού σε χάσει
Ο πλάστης Μιχαήλ Αρχάγγελός σου
Ολόλευκο πήρε πηλό για να σε πρωτοπλάσει
Από το θεϊκό της άδολης αγάπης μάρμαρό σου
Ο ΓΛΥΠΤΗΣ
Στρατιώτες λάφυρό τους σε λογιάσαν.
Έκρυψαν σε υπόγεια την τιμή σου!
Τί ήταν γι’ αυτούς άλλη μια Παναγιά αρπαγμένη;
Τόσες που είχαν διακορεύσει….
Άλλη μια στ’αμπάρια τους κρυμμένη
Δε θά’μενε κι ανέγγιχτη δα!
Πέντε αιώνες τώρα….
Και δεν κουράστηκες να τους βλέπεις.
Καθώς σε βλέπουν απ’τον καθρέφτη της ψυχής τους
Πέντε αιώνες τώρα…
Και δεν κουράστηκες να νιώθεις τις ρωγμές των χεριών τους
Καθώς παίρνουν, αρπάζουν, σκυλεύουν…
Ο ΠΟΙΗΤΉΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΥΠΤΗΣ
Σε ικετεύω Μαντόνα, μικρή μου!
Μείνε ακίνητη με το παιδί ορθό μπροστά στα γόνατά σου
Και τις πτυχές της αρπαγμένης Καρυάτιδας στοχάσου..
Μαντόνα εσύ, παιδί μου
Μη γελαστείς ζωή να πάρεις
Καθώς η Γαλάτεια , η λατρεμένη ..
οι Πυγμαλίωνες πέθαναν πια, μικρή μου!
Από έρωτα τούτη τη φορά
Ζωή αν διψάσεις για να πιεις
Ζωή αν ποθήσεις για να βρεις
Δε θα σ’ αγοράσουν…
Δε θα σε πουλήσουν
Δε θα σε κρύψουν..
Τούτη τη φορά
Θα σε σκοτώσουν
Παιδίσκη με το παιδίον!
ΒRUGGE 24-25 juin 2017