Αναγνώστης: πώς ξυπνάς τα πρωινά;
Ποιητής: Με την καρδιά ελαφρύτερη, η νύχτα ράβει τα φτερά της.
Αναγνώστης: Τι σκέφτεσαι σαν γράφεις;
Ποιητής: Διαλύω τη σκέψη. Γεμίζω με λέξεις τα κενά της τρέλας.
Αναγνώστης: Τι νιώθεις σαν αδειάζεις στίχους στο χαρτί;
Ποιητής: Είμαι εγώ και αχτίδες από σένα μαζί…
Αναγνώστης: Δακρύζεις;
Ποιητής: Αλλοτε οι λέξεις θολώνουν πίσω από το πέπλο των ματιών μου κι’ άλλοτε φωτίζονται στη γωνιά των χειλιών μου
Αναγνώστης: Νιώθεις σαν δάσκαλος;
Ποιητής: Ποιος με ακούει;
Αναγνώστης: Είσαι προφήτης;
Ποιητής: Ποιος με πιστεύει;
Αναγνώστης: Φοβάσαι το θάνατο;
Ποιητής: Ναι, χωρίς λέξεις!
Βρυξέλλες, 8 Μάη 2017