Στον Σπάρτακο

Πώς είχες τούτη την αποκοτιά;
Εξέγερση για λευτεριά;
Πατρίκιοι αυτοί
Δούλος εσύ…

Όπλα και λάφυρα ν’ αρπάξεις
Των σκλάβων το δίκιο να φωνάξεις;
Εξέγερση για λευτεριά;
Σκλάβος εσύ χωρίς γενιά
Σε πατρίκιους να υψώσεις τη γροθιά;

Σκότωσες, άρπαξες, έκαψες
Σε σταύρωσαν γιατί δεν έσκυψες
Δούλε μωρέ, παραλογίσθης!
Στην Αππία οδό μετά ανόμων ελογίσθης…

Έπρεπε αλλιώς να αποφασίσεις
Έρμους τους σκλάβους να αφήσεις
Κρυφά να συνθηκολογήσεις
Αξιώματα κι εσύ να λάβεις
Πολιτικό έργο να αναλάβεις!

Συγλκητικός με κόκκινη πορφύρα
Για του λαού θα αγόρευες τη μοίρα!