Στάση λεωφορείου πίσω από το υγρό τζάμι
Γεμάτοι χνώτα από χθες οι καθρέφτες
Και το μυαλό στην υγρασία της δικής σου θάλασσας
Ποτέ δεν έφυγες
Όλα όσα ονειρεύτηκες τα πήρε η τελευταία λέξη μαζί με την ηχώ της
Θυμήθηκες αυτά που αντήχησαν στα αυτιά σου
Μια μορφή διαφορετική και ίδια που κάθησε στο απέναντι κάθισμα
ή έστω σταύρωσε το βλέμμα της με το δικό σου
Ποτέ δεν κοιταχτήκατε στα μάτια
Οι στάσεις έγιναν ήδη πέντε
Η σκέψη πάντα καρφωμένη εκεί
Ποτέ εδώ
Στην επόμενη στάση κατεβαίνεις !
Σαν έφηβος είσαι
πρέπει να σταματήσεις να γράφεις
Άκουσες πολύ τη φωνή
Τις φωνές
Δέξου να κουφαθείς
Φτάνει….