Author: Eleni Kallistou

Έχει απομείνει
Μια χρυσή σταγόνα φωτός
Ένα λευκό κοχύλι στα βράχια
Και ένα κατακόκκινο λουλούδι
Απόδειξη πως αξίζει ακόμη να ζω.

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες, 1η Μάη 2018
Καλό μήνα !!

Il reste
Une goutte dorée de lumière
Un coquillage blanc sur les rochers
Et une fleur pourpre
Preuve que ça vaut la peine que je vive encore.

Eleni Kallistou , Bruxelles, 1er mai 2018

Αν μπορούσα να ξαναγίνω μικρή, θα ήταν για να συνθλίψω τον κόσμο μες την παλάμη μου ως την απόσταξη και της τελευταίας σταγόνας του ιδρώτα από τα σωθικά του. Γιατί ιδρώνουν τα σωθικά του κόσμου. Ανεβαίνουν αναρριχώμενα τις αβύσσους της μνήμης. Τίποτα άλλο, μία προσωπική μόνο μυθολογία, χωρίς το κεφάλι της Μέδουσας. Με πέτρωνε πάντα. Απέφευγα τα πλοκάμια της, τα μάτια της καθώς απορροφούσαν την ομίχλη των δακρύων μου. Διχάλα πάνω στα ερείπια δεν θα ξανακλάψω . Η αιώρηση στην ισορροπία της νύχτας, θα στερέψει τα δάκρυά μου ως την πλήρη αναισθησία. Η νοσταλγία απονεκρώθηκε. Κομμάτια που αναζητώ στα θραύσματα της ευτυχίας, έκρηξη και ξεδίπλωμα μιας παλάμης χρωμάτων, των χρωμάτων της ελληνικής μου παιδικότητας ​. Τα ξεθάβω παντού, σε κάθε ταξίδι μου. Οι αχτίδες της επιστροφής καυτηρίασαν τις ουλές. Τώρα χορεύω στο φως του απογυμνωμένου μου εγώ. Κατάφερα να αποδράσω βγαίνοντας από τον κόλπο της οδύνης, υγρή και ματωμένη. Ο τοκετός ολοκληρώθηκε. Δεν ψάχνω για ένδυμα…Περιμένω να με εκθέσουν γυμνή στον Κιθαιρώνα της ταυτότητας μου.

Βρυξέλλες, Φλεβάρης 2017

Καραβάνι γενεθλίων!

Καθώς τελειώνει μία χρονιά και μπαίνω σε μία άλλη της ζωής μου, μεταίχμια μετράω και σημάδια! Λέξεις και εικόνες που έβγαλαν την πρώτη τους κραυγή μέσα μου, βύζαξαν μελάνι από τη ρώγα της πένας, και πρωτοπερπάτησαν ακροβατώντας πάνω σε λευκές σελίδες.
Πίσω στρέφω τη σκέψη μου . Μετράω ταξίδια, επιστροφές, παραμονές, αποσκευές, μετακομίσεις, αναχωρήσεις, βρεφικά κλάματα, καλοκαίρια και χειμώνες, εφηβικά σκιρτήματα, ενήλικες αγκαλιές…

Εικόνες της Ελλάδας, βαθιά σημάδια όλων των πόλεων και χωρών που έζησα και αγάπησα, εκεί που άφησα κομμάτια του εαυτού μου και πήρα πολύτιμους λίθους στιγμών , γνώσεων και αισθήσεων!!

Τραπεζάκια έξω στην ανοιξιάτικη Αθήνα, μυρωδιά από άσφαλτο και εξάτμιση, ανακατεμένη με ούζο και σουβλάκι. Φοιτητικές βόλτες τα βράδια στην Πλάκα: Ακόμη ζω με αυτή τη φαντασίωση, την αληθινή εικόνα!

Κρύα πρωινά στο Στρασβούργο με το Ρήνο να οριοθετεί τη δίψα για άγνωστο και την κορυφή του Καθεδρικού ως τρόπαιο ανάτασης!
“Ψηλά πάνω απ’ τη γέφυρα” και η μπάντα του δήμου μόνη λαϊκή διασκέδαση στο Λουξεμβούργο.
Παγοστρωμένοι δρόμοι στη Νορμανδία και δροσιστική κρύα παλίρροια για να μη σβήνει η Μεσόγειος! Και οι αγελάδες στα χωράφια για να μου θυμίζουν πως ανήκω κι εγώ στα θηλαστικά!
Μυρωδιά από πολυεθνικές ανάσες και ανώνυμο ιδρώτα στο παρισινό μετρό και τέρψη ψυχής στην έξοδο, εκεί που το στόμα του με ξεβράζει, στη φωτεινή είσοδο κάποιου μουσείου!

Χιονισμένα πρωινά στο Μόναχο, μαγικά, σαν παιδικά, Χριστούγεννα, μπυραρίες και μακριές ημέρες το καλοκαίρι! Μετρό! Πάλι μετρό! Άλλο μετρό!

Βιβλία, παιδικές φωνές στα προαύλια! Χαμόγελα από όλες τις φυλές του κόσμου στα σχολεία που δασκάλεψα! Υγρά σύννεφα στις Βρυξέλλες και βροχή αθόρυβη πίνοντας πρωινό καφέ! Χειμωνιάτικες μέρες που τελειώνουν πριν καλά καλά αρχίσουν στο Βέλγιο! Αίθουσες γεμάτες πολλά ζευγάρια μάτια που περιμένουν να μάθουν! Εκεί ρίχνω πάντα άγκυρα! Εδώ και χρόνια! Στα παιδικά μάτια!
Πακέτα κόλλες και πράσινοι κήποι από το παράθυρο! Ποιου σπιτιού; Δε θυμάμαι! 12 μετακομίσεις σε 26 χρόνια!
Αυτοκινητόδρομοι και διόδια! Η οικογένεια μου, ένα καραβάνι που έχει καλά μάθει και ακροβατικά και τέχνες, με θεατές κάθε είδους κοινό, εδώ και χρόνια!

Τα μάτια μου βλέπουν τον υπόλοιπο δρόμο… μπροστά!
Έχω ακόμη πολλά να ζήσω: όσο θα ζω, θέλω να συνεχίσω να βλέπω, να οσφρίζομαι, να ακούω, να αισθάνομαι, να γεμίζω με χρώματα και μουσικές, με βλέμματα και μυρωδιά ανώνυμου ιδρώτα …σε μονοπάτια και υπόγειες στοές πόλεων…Οδυσσέας σε αυτό το καραβάνι, κυνηγημένη από τη μυθοποίηση της σκιάς της δικής μου φυγής!

Νιώθω πως … το αντίθετο του “πεθαίνω” δεν είναι το “ζω”…Εύκολη υπόθεση η ανάσα! Είναι το “γερνάω φεύγοντας”…ως την Ιθάκη! Δύσκολη υπόθεση η ερωτική σχέση με το χωρόχρονο! Έρωτας της επιστροφής! Επιστροφή του έρωτα!

Βρυξέλλες, 17 Απρίλη 2018

Ζωή
Δώρο απ’ το σκοτάδι στο φως
Για μας μόνο
Ένωση ηδονικών κραυγών
Ζωή
Για μας
Δώρο στα ακροδάχτυλα του βρέφους

Κορμός δέντρου στα ακροδάχτυλα
Ζωή η αναλλοίωτη
Για μας μόνο

Ζωή
Η αιώνια
Έρωτα και τέχνης απόσταγμα
Ζωή
Πατήσαντες θάνατω θάνατον
Ζούμε
Μια αιωνιότητα ελληνικού ουρανού
Ουρανού ελληνοδότη!

Βρυξέλλες, 12-4-2018

 

Ομορφιά
Για να μην αδειάζουν τα φεγγάρια
Για να σταματήσει η αιμορραγία στα σύνορα του κόσμου
Ομορφιά
Νότες από πεσμένα αστέρια
Για να χορέψει ο χωλός χορευτής πάνω στην άμμο
Για να καλπάζουν άτια χρυσά κι αθάνατα

Ομορφιά
Για να μαζέψουν τα χέρια των παιδιών δύο αγριολούλουδα
Ομορφιά
Γιατί οι λέξεις έχουν συλλαβές που πονάνε

Ομορφιά
Πριν το βλέμμα μας σπάσει σαν καθρέφτης
Ομορφιά
Δύο χέρια υψωμένα που ικετεύουν να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή
Για να δοθεί ένα φιλί
Για να ακουστεί ένα κλάμα
Ομορφιά στον κόρφο του κόσμου
Που αποκοιμιέται…

Βρυξέλλες 20-3-2018

Στάση λεωφορείου πίσω από το υγρό τζάμι

Γεμάτοι χνώτα από χθες οι καθρέφτες

Και το  μυαλό   στην  υγρασία της δικής σου θάλασσας

Ποτέ δεν  έφυγες

Όλα όσα ονειρεύτηκες τα  πήρε  η  τελευταία λέξη  μαζί  με  την  ηχώ  της

Θυμήθηκες αυτά που αντήχησαν στα αυτιά σου

Μια μορφή διαφορετική και ίδια που κάθησε στο απέναντι κάθισμα

ή έστω  σταύρωσε το βλέμμα  της  με το δικό σου

Ποτέ  δεν κοιταχτήκατε στα  μάτια

Οι στάσεις   έγιναν ήδη  πέντε

Η σκέψη  πάντα  καρφωμένη  εκεί

Ποτέ εδώ

Στην  επόμενη  στάση  κατεβαίνεις !

Σαν έφηβος είσαι

πρέπει να σταματήσεις να γράφεις

Άκουσες πολύ τη φωνή

Τις  φωνές

Δέξου  να κουφαθείς

Φτάνει….

Πραγματικότητα

Πράγματι …
Πράγματα
Αδιαπραγμάτευτα
Τα διαπραγματεύονται
Πραμάτεια
Στις αγορές του κόσμου
Πραγματιστές
Πραματευτές

Πραγματικές
Αγάπες
Πραγματικές
Λύπες
Πραγματικές
Χαρές
Πραγματικές
Ζωές
Πραγματικές
Χώρες

Πράγματι λοιπόν …
Θα μείνω εκ των πραγμάτων
Με απραγματοποίητα όνειρα
Πάσχω από ανίατη πραγματική ασθένεια
Έλλειψη πραγματισμού…
Εξωπραγματικές ιδέες
Τα πιστεύω μου…

Ανίκανη για πολιτική…

Κάτω Αχαΐα, 15 Φλεβάρη 2018

 

 

Γέννησε το μυαλό
Ωδίνες το έσπρωξαν στο φως
Αίματα και αμνιακό υγρό
Ανάκατα

Είδαμε με τα μάτια μας
Τα δόρατα
Τα βέλη στην πληγή της ανθρωπότητας

Από την άκρη του ματωμένου κόλπου
Έβγαλε την πρώτη του κραυγή
Ο νέος εφιάλτης
Τέκνον υπερούσιον
Αλκοολικής γενιάς

Χωλό πάντα θα περπατά

Ζαλισμένο θα σκοτώνει
Και δεν θα απολογείται
το παιδί μας…

Βρυξέλλες,  28-1-2018

Στέγνωσε και η τελευταία σταγόνα βροχής
Παπούτσια λασπωμένα  στο μπαλκόνι
Η ομπρέλα ακόμα υγρή στην είσοδο
Κοφτές ανάσες και ένα ποτήρι μονορούφι νερό
Το τελευταίο φακελάκι τσάι στην άσπρη κούπα

Τα μάτια σου από μακριά
Ραντάρ πτήσης
Ελεγχόμενη απογείωση
Και πάντα αναγκαστική προσγείωση

Τελείωσε η αντιβίωση
Έκανε ο ιός τον κύκλο του

Μόνο που…
Η ανάρρωση σφίγγει γερά …
Υπάρχει κίνδυνος υποτροπιασμού

Ανίατον το εράν

Φιλιά
Στο λαιμό
Θηλειά
Στον καημό

Φιλιά
Από μένα
Καρφιά
Απο σένα

Τραγούδια
Σβησμένα
Απο σένα
Για μένα

Εγώ
Ένας χάρτης
Τόπος αγάπης

Το χέρι απλώνεις
Με δείχνεις
Με λιώνεις

Στου κόσμου το χάρτη
Κουκκίδα
Η αγάπη

Απλή γεωγραφία
Χωρίς ιστορία

Βρυξέλλες,  19 Ιανουαρίου 2018