Category: ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ

Μεταμορφώσεις

Έκρηξη πεταλούδας

Βλέφαρο  που τρεμοπαίζει
Στο ασπρόμαυρο  βλέμμα του τολμηρού
Ψυχή που λιώνει
Στα δάχτυλα του ερωτευμένου

Ίσως δεν ήθελε να βγει στο φως
Για ενα πέταγμα…
Την έσπρωξε θέλοντας, μη θέλοντας
Η μήτρα της ανάγκης

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες , 12-10-2018

 

Ανίερη συμμαχία

Συμμάχησαν οι ματαιωμένες επιθυμίες.
Ως άλλες Ερινύες περιφέρονται
στην ορχήστρα του μυαλού.
Η τελευταία πράξη της τραγωδίας δε θα παιχτεί ποτέ.
Άδειασε το θέατρο.
Η ελπίδα, στερνός θεατής,
Αποχώρησε χειροκροτώντας!

---

 

Έχει απομείνει
Μια χρυσή σταγόνα φωτός
Ένα λευκό κοχύλι στα βράχια
Και ένα κατακόκκινο λουλούδι
Απόδειξη πως αξίζει ακόμη να ζω.

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες, 1η Μάη 2018
Καλό μήνα !!

Il reste
Une goutte dorée de lumière
Un coquillage blanc sur les rochers
Et une fleur pourpre
Preuve que ça vaut la peine que je vive encore.

Eleni Kallistou , Bruxelles, 1er mai 2018

Ομορφιά
Για να μην αδειάζουν τα φεγγάρια
Για να σταματήσει η αιμορραγία στα σύνορα του κόσμου
Ομορφιά
Νότες από πεσμένα αστέρια
Για να χορέψει ο χωλός χορευτής πάνω στην άμμο
Για να καλπάζουν άτια χρυσά κι αθάνατα

Ομορφιά
Για να μαζέψουν τα χέρια των παιδιών δύο αγριολούλουδα
Ομορφιά
Γιατί οι λέξεις έχουν συλλαβές που πονάνε

Ομορφιά
Πριν το βλέμμα μας σπάσει σαν καθρέφτης
Ομορφιά
Δύο χέρια υψωμένα που ικετεύουν να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή
Για να δοθεί ένα φιλί
Για να ακουστεί ένα κλάμα
Ομορφιά στον κόρφο του κόσμου
Που αποκοιμιέται…

Βρυξέλλες 20-3-2018

Γέννησε το μυαλό
Ωδίνες το έσπρωξαν στο φως
Αίματα και αμνιακό υγρό
Ανάκατα

Είδαμε με τα μάτια μας
Τα δόρατα
Τα βέλη στην πληγή της ανθρωπότητας

Από την άκρη του ματωμένου κόλπου
Έβγαλε την πρώτη του κραυγή
Ο νέος εφιάλτης
Τέκνον υπερούσιον
Αλκοολικής γενιάς

Χωλό πάντα θα περπατά

Ζαλισμένο θα σκοτώνει
Και δεν θα απολογείται
το παιδί μας…

Βρυξέλλες,  28-1-2018

Ήθελα
Να δώσω μια γροθιά στην αμφιβολία
Να την αφήσω αναίσθητη!
Να τρέξει αίμα από τα σωθικά της!
Να παραδοθεί στα χέρια της βεβαιότητας
Ώσπου να ξεψυχήσει!

Δεν ξέρω πυγμαχία  και τα χέρια μου δεν αντέχουν τα χτυπήματα!
Με την αμφιβολία αγκαλιά θα κοιμάμαι…
Ώσπου να ξεψυχήσω
Θα έχω ισόβια εγγύηση
Αϋπνίας…

Βρυξέλλες,  5-1-2018

Δε γράφω!
Με ποιο δικαίωμα θα με βαπτίσουν ποιήτρια;
Μόνο  φωτιά βάζω στο φυτίλι των λέξεων με τον αναπτήρα του χρόνου

Παλιά όλα και νέα
Αναδύονται μορφές
Η μία μετά την άλλη
Παρελθοντικές και αγιάτρευτα μελλοντικές

Το μέλλον
Ανοιχτή χοάνη και παγίδα
Είμαι σίγουρη πως θα με καταπιεί
Πριν την τελευταία συλλαβή

Δεν έμαθα απο μικρή
Πώς να βάζω τρικλοποδιές
Και σκοντάφτω τώρα
Στο πρώτο “Σ’αγαπώ ”
Γιατί να μην έχω πιο μακρυά πόδια;

Ατύχησα

Βρυξέλλες, 5-1-2018

Δικαιολογίες

Ζω ακόμη
Φαίνεται απ’το παράθυρο η βροχή
Ακούγεται άγνωστο βήμα στο διάδρομο
Συνεχίζεται η πορεία των φύλλων των δέντρων
Ψιθυρίζεται ηδονικά το ίδιο όνομα
Υψώνεται ικετευτικά η ίδια προσευχή
Ζεσταίνεται τις νύχτες το σώμα μου

Ζω ακόμη
Αχνοφέγγει ένα χαμόγελο

Ζω ακόμη
Για να ελπίζω
Ένα γεμάτο τίποτα

Βρυξέλλες,  3-1-2018

Πριν το τέλος

Πριν φύγουμε
Ας πούμε την τελευταία μας λέξη
Ως ποιητές
Ας ψάλλουμε την τελευταία μας ωδή
Ως μουσικοί
Ας δούμε την τελευταία μας ανατολή
Ως ζωγράφοι
Ας κάνουμε το τελευταίο μας βήμα
Ως χορευτές
Ας αγκαλιάσουμε την αγαπημένη μας σάρκα
Ως γλύπτες

Ας μη θεριέψει άλλη προσμονή

Ας πούμε την τελευταία μας προσευχή
Ως Άνθρωποι

“Ύψιστε, δόξα σοι
Που με έκανες Άνθρωπο
Από εύκαμπτο πηλό

Έγινα
Ποιητής μιλώντας
Μουσικός υμνώντας
Ζωγράφος βλέποντας
Χορευτής περπατώντας
Γλύπτης αγκαλιάζοντας

Έγινα Άνθρωπος
Πιστή εικόνα σου
Δημιούργημα δημιουργός

Πάρε με
άδειο γεμάτο
Εραστή ερώμενο της θείας τέχνης
Ως το τέλος”

HB
Κάτω Αχαΐα, 12 -7-2017

Αίνιγμα

Είμαι
Εγώ
Η πρωταρχική δύναμη βγαλμένη από το άπειρο
Αυτή που τέμνει και κόβει
Αυτή που μαχαιρώνει
Ο κίνδυνος και η απειλή πριν απ’τη λήθη
Η πηγή που αναζωογονεί
Η κραυγή που δολοφονεί
Έχω την πλήρη εξουσία!
Αυθαίρετη, αγριεύω
Φιμωμένη, ηρεμώ
Ματωμένη, στιγματίζω
Ουδεμία σωτηρία άνευ εμού
Την αθώα αγία
Την ντροπαλή παρθένο
Και την ξετσίπωτη νύμφη

Ποιά είμαι;
Με ονομάζουν γλώσσα
Γλώσσα…
Στις διαταγές σας

Βρυξέλλες, 20 Μάρτη 2017