Category: ΔΙΑΡΚΗΣ ΜΝΗΜΗ

Μαρτυρία

Να ρουφήξουμε ως την τελευταία σταγόνα ωκεανού
Να ματώσουμε τα γόνατα μας ανερχόμενοι στα βράχια
Να στεγνώσουμε το στόμα μας τραγουδώντας την τελευταία ωδή
Να κάψουμε το δέρμα μας στα μονοπάτια του έρωτα
Να δώσουμε όλο μας το μεδούλι
Νέκταρ πεμπτουσίας

Τ’άδεια κόκκαλά μας θα μαρτυρούν πως ζήσαμε…

HB
8-6-2017

 

Μοναξιά μου
Μοναδική μου μούσα τις ώρες της σιωπής
Τότε που όλοι φεύγουν και θολώνουν πίσω από τα τζάμια της αναχώρησης
Τότε που μένουν μόνο οι βροχερές σταγόνες δύο νοσταλγικών δακρύων
Τότε δεν έχω τίποτα
Μοναδικός μανδύας η λευκή προσμονή του ίδιου μου του εαυτού
Τον καρτερώ να βγει από τη μήτρα της Ανάστασης
Τον περιμένω τον εαυτό μου, να με συναντήσει ολόγυμνος…
Εκείνοι που αγάπησα μου γύρισαν την πλάτη πρωτού δω τα μάτια τους
Έφυγαν όλοι πριν την Ανατολή
Δεν έμειναν ούτε για τον πρωινό καφέ
Δε χώρεσα σε καμία τους αποσκευή

Βρυξέλλες, 26 Ιούνη 2017

Κάθε φορά

Κάθε φορά που με κοιτάς
Τα χρώματα ανασταίνεις
Στο βλέμμα σου τ’αγέρωχο
Με φως συ με χορταίνεις

Κάθε φορά που μου μιλάς
Τον ήλιο κατεβάζεις
Στο στόμα σου τ’αδέσμευτο
Με λέξεις μ’ αγκαλιάζεις

Κάθε φορά που χαιρετάς
Και σε ξεπροβοδίζω
Την πορτα κλείνω πίσω σου
και το κακό ξορκίζω

Κι αφού διόλου δεν μπορώ
Τον κόσμο πια ν’αλλάξω
Φταίχτης ο κόσμος
Φταίχτρα εγώ
Αντί να σε τρομάξω
Μία μονάχα προσευχή
Βγαίνει από την ψυχή μου
Στην πόρτα πάλι να σε δω

Ορθό, παιδί μου!

11 Ιούνη 2017

 

Εκεί κι εδώ

Μαχαίρι δικοπο, ανυπότακτο
Ο χώρος
Που το κρατά γερά στο μπράτσο του
Ο χρόνος

Η μία του κόψη
Εκεί
Στάζει αλμύρα
Πρωινή δροσιά
Αίμα από λιόγερμα
Η τελευταία σταγόνα
Πάντα ζεστό θυμαρίσιο μέλι

Η άλλη του κόψη
Εδώ
Στάζει ομίχλη
Νοσταλγία λυκόφωτος
Ξεχασμένα υγρά ρούχα
Η τελευταία σταγόνα
Πάντα ζεστό βραδυνό δάκρυ

Δυο χείλια μέλι
ζητούν να το πιουν
Πρίν στεγνώσει
Να γλείψουν το μαχαίρι

Εκεί κι Εδώ
Ο έρωτας της σιωπής

Ζήσαμε μόνοι

Στα σπλάχνα μας
Δύο κόψεις

 

HB
Ελένη Καλλίστου

Βρυξέλλες, 31 Αυγούστου 2017

ΑΔΥΝΑΤΟΝ

Μια λέξη
Που σημαίνει
Όλες τις λέξεις
Σιωπή

Ένα βήμα
Που σημαίνει
Όλα τα βήματα
Σημειωτόν

Μία μουσική
Που σημαίνει
Όλες τις μουσικές
Ησυχία

Ένα χρώμα
Που σημαίνει
Όλα τα χρώματα
Λευκό

Μία ταχύτητα
Που σημαίνει
Όλες τις ταχύτητες
Νεκρά

Μια αίσθηση
Που σημαίνει
Όλες τις αισθήσεις
Κενό

Ακροβατώ σημειωτόν στο λευκό κενό της σιωπής με τη νεκρά ταχύτητα της ησυχίας
Αδύνατον να αρέσω…

 

HB

Ελένη Καλλίστου

Bruxelles

4-9-2017

ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

Μιλήστε εσείς
Οι ανυπότακτοι του πάθους

Οι τοίχοι δεν φιθυρίζουν
κανένα γνωστό όνομα

Νύχτες πάνω σε νύχτες
Με την υγρασία της Ανατολής

Εδώ τριγμοί από το χτες
Στοιχειώνουν τις οπτασίες της σιωπής

Μην πείτε ακόμη ” Χρειάζομαι”
Η χρεία ανημπόρια λογίζεται

“Θέλω” να λέτε
Ο πόθος ανυποταγή ορίζεται

Στα ώτα των φιμωμένων
Να αντηχεί το ιλαρό φως των λέξεων …

Βρυξέλλες, 25-9-2017
Ελένη Καλλίστου

Να φεύγουμε
Με τη σκόνη του χαλασμού
Με τη θέρμη του βότσαλου
Με τον ιδρώτα της διαδρομής

Να φεύγουμε
Με πρόσωπο ξερό απ’το φως
Με χέρια ροζιασμένα απ’ την πάλη
Με σάρκα γρατζουνισμένη απ’ τις λαβές

Να φεύγουμε
Μυρίζοντας φύκια και στεγνωμένο σάλιο
Χαράζοντας στις φτέρνες μας το φλοιό του χρόνου
Κλείνοντας την τελευταία σελίδα κάποιου μισοδιαβασμένου βιβλίου

Να φεύγουμε
Με αυτιά ζαλισμένα απ’το παράπονο των τζιτζικιών
Με χέρια ανοιχτά στην ορμή του κύματος
Με μελωδίες να λικνίζουν τη λεκάνη μας
Καθως το σκάφος μεσοπέλαγα ο βοριάς

Να φεύγουμε
Με στεγνά δάκρυα
Με δάκρυα χωρίς

Πάντα να φεύγουμε

HB

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες, 3-9-2017

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σημάδι ο χρόνος
Κύκλοι πάνω σε κύκλους

Ο κόκκος της άμμου
Δε σπάει άλλο

Ο αέρας νανουρίζει
Το λίκνο της υγρασίας

Σταγόνες στους τοίχους
Θραύσματα καθρέφτη

Ένα φεγγάρι λευκή τρύπα
Στο βυθό του μαύρου

Ζωή δίχρωμη
Αλλού

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες, 3 Οκτώβρη 2017

Αποσιωποιητικά

Όταν θα’ χει στρέψει ο ήλιος
τη ραχοκοκκαλιά του
στην ίριδα της σελήνης

Όταν θα’ χει χύσει η γη
τα δάκρυά της
στη λίμνη της αιδούς

Όταν θα’χει ακουμπήσει ο Έρωτας
Τα βλέφαρά του
στις πλεξούδες της Ψυχής

Όταν θα’χουν φουσκώσει οι ανάσες
Την αναχώρηση τους
στο νερό το βάλτου

Όταν θα’χουν ανοίξει οι κάμπιες
Τα φτερά τους
στη δίνη της αύρας

Όταν θα’ χει στεγνώσει η Άνοιξη
Τη γύρη της
Στα υπόγεια των μίσχων

Τότε…

Τότε
Θα’ χει έρθει η συντέλεια
του ορατού κόσμου μας

Τότε
Θα’ ναι η ώρα
Του “Σ’αγαπώ”

Χωρίς ερωτηματικά
Χωρίς θαυμαστικά
Χωρίς τελείες

Με αποσιωποιητικά

Όταν…
Τότε μόνο
“Σ’αγαπώ….”

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες 9-10-2017