Category: κ 43+1

Πρόσκληση

Σε προσκαλώ
Σε συνεύρεση αλήθειας
Τις πρώτες πρωινές ώρες…
Για να γιορτάσουμε μαζί
Ως την ανατολή του ήλιου.
Δεν επιτρέπονται τα “σ’αγαπώ”!
Σε παρακαλώ να βρεις
ειλικρινή συνώνυμα
Υ. Γ. Ενδύσου, αν μπορείς,
Τη λευκή χλαμύδα της παιδικότητας
Και κάτι ακόμα…”Σ’αγαπώ…”

Βρυξέλλες, 4 Μάρτη 2016

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Πριν ακόμη γεννηθούμε
Η ψυχή μας ήξερε
Ενσαρκώθηκε
Πασχίζει να θυμηθεί
Η φωνή σου δε διδάσκει
Ανασύρει από τη μνήμη
Την αρχέγονη γνώση
Μαιευτήρας μας είσαι

Ως εκ τούτου
Και μόνον
Σε φοβηθήκαμε
Σε καταδικάσαμε
Σε εκτελέσαμε
Και θα σε φοβόμαστε
Θα σε καταδικάζουμε
Θα σε εκτελούμε
Σε κάθε σου ενσάρκωση

Άνευ τύψεων
Με κώνειο
Με σπαθί
Με σταυρό

Και νύν και αεί
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Αργυρός μαίανδρος

Το νήμα της σκέψης μου ξεδιπλώνεται
Εσύ κρατάς επίμονα
Την άκρη του μίτου
Χάνομαι στους μαιάνδρους σου
Οι νευρώνες μου αντιστέκονται..
Έλκουν, διεκδικούν το μίτο που ορίζεις

Άκαρπη αντίσταση..
Ανώφελη πάλη..
Μόνο η δική σου άκρη
Δύναται να διασχίσει
Το λαβύρινθο του κρανίου μου

Εσύ, μόνο εσύ, μπορείς να σκοτώσεις
Το τέρας της επιθυμίας

Ας μπούμε μαζί στους μαιάνδρους…
Θα βγούμε ή θα πεθάνουμε..
Μαζί…

Βρυξέλλες, 26-2-2016

Γαμήλιος Μυστικός δείπνος

Άπλετο φως
Είδες τον πατέρα στο τραπέζι
Στη θέση του Χριστού
Κενές οι άλλες θέσεις
Εν αναμονή των συνδαιτημόνων
Μόνο μία αγαπημένη μορφή σε φίλησε στο μέτωπο
Η μητρική φωνή εκφώνησε το όνομά του….

“Θα έρθει εκείνος, χτενίσου!”
Ένα καρφί σου κάρφωσε στο μέρος της καρδιάς
Αντί για λουλούδι στο στήθος

Αριθμοί τα προσχήματα
Οχτώ και τρεις
Έντεκα οι μαθητές
Ο δωδέκατος
Πάντα προδότης!

Χάθηκα στη χοάνη των πόλεων.
Από σταθμό σε σταθμό
Από πορθμείο σε πορθμείo
Από γέφυρα σε γέφυρα
Από αερολιμένα σε αερολιμένα…
το κορμί μεταφέρθηκε…
διασχίζοντας καρτερικά το άπλετο φως της προσμονής…

“Και η ψυχή”; Με ρωτήσες
Εκείνη έμεινε χαραγμένη σε κάθε τοίχο
Ιερογλυφικά και ψηφία
Τα συντρίμμια του μυαλού μου…
Ποικιλία γραμμάτων…
Τρέχοντας τα χάραξα
Για να μη με συλλάβουν οι δήμιοι
Για να μη με προσπεράσουν οι Ερινύες
Ζητώ ταπεινά συγνώμη
Αλλά…
Ήξερα πως δεν θα με αθώωνε
Καμιά περιττή ψήφος!
Δεν έκανα πολιτική…
Επανάσταση έκανα!
Αστεία πράγματα!!

Φιλολογική αδεία και ανοησία

Λέξεις από άλφα αι οποίαι φέρουν ρωγμήν, κατά αλφαβητικήν σειράν

Αυταπάρνηση
Αυτοβιογραφία
Αυτογνωσία
Αυτοδιάθεση
Αυτοέλεγχος
Αυτοθυσία
Αυτοκριτική

Ποία η αιτία της ρωγμής;
Αυτοικανοποίησις…

Η νύμφη Σύριγξ

Πεδία
Απέραντες εκτάσεις καθάριες
Η χαμένη μας Αρκαδία
Ο Απόλλωνας έκρουσε τη λύρα
Οι Μούσες ακολούθησαν
Την εκθαμβωτική τροχιά των άστρων
Στις εκτάσεις του ονείρου
Αποκάλυψη
Μία νύμφη με λευκό χιτώνα
Ο Πάνας ξωπίσω της
Ξωτικό δύσμορφο
Ζωόμορφη ενσάρκωση
Της λάγνας ηδονής
Έτρεξε
Εκστατικές διαδρομές στα μάτια του
Την έχασε…

Την αγκάλιασες εσύ
Χαμένο μας παιδί
Στην εκθαμβωτική τροχιά
Των παραισθήσεων
Θωπεύει ερωτικά
Το κρύο σου αίμα
Εκστατικές διαδρομές στα μάτια σου
Ως το λήθαργο του Μορφέα
Λάθη μας και λήθη σου
Η μυθολογία σου
Η ερωμένη σου
Η ψυχοπομπός
Η νύμφη Σύριγξ

Ελένη Τρουπή-Βourillon

Βρυξέλλες, 1-10-2016

Πράκτωρ 007

Επτά είν’οι νάνοι
Και οι σοφοί
Οι Σαμουράι
Και οι ουρανοί

Επτά είναι τα αμαρτήματα
Με όλα τα φωνήεντα
Επτά του κόσμου θαύματα
Της ίριδος τα χρώματα

Επτά οι νότες
Και της γάτας οι ψυχές
Επτά οι ημέρες
Και της Ύδρας οι κεφαλές

Επτά είναι τα μυστήρια
Της Θήβας τα προπύργια
Επτά λόφους έχει η Πόλη
Κι αυτοκράτορες η Ρώμη

Επτά ο Σωτήρας μίλησε
Απ’το σταυρό φορές
Η έβδομη:
“Τετέλεσται!”
Τεκμήριο οι Γραφές.

Αμνιακό υγρό

Κουλουριαστήκαμε σαν το φίδι
Κάτω από τα ξεθωριασμένα χρώματα
Δε βρήκαμε το θάρρος να βάψουμε με το αίμα μας
Τις σβησμένες αποχρώσεις
Παροπλισμένοι, άναυδοι πίσω από τα τείχη,
Χωρίς αντίσταση στην πολιορκία του εχθρού!
Εν τούτοις μόνο μία σκοτεινή σήραγγα μας χωρίζει από το φως
Ένα κατώφλι που αναμένει να το διαβούμε
Να αφουργκαστούμε την ιστορία των τοίχων του…
Παραμείναμε συσπειρωμένοι στο επίκεντρο του σεισμού των φόβων μας. Δε μετρήσαμε την ένταση
Της δόνησης του μυαλού μας
Ανίκανοι να γεννηθούμε…
Δε γεννήθηκε ακόμη ο μαιευτήρας μας
Ποτέ δε θα βγάλουμε την πρώτη μας κραυγή
Δεν περάσαμε ποτέ τη δίοδο του μητρικού κόλπου
Κολυμπάμε ακόμη στο αμνιακό υγρό, εν δυνάμει…
Στη μήτρα της πρώτης ηδονής, λίγο πριν τη σύλληψη
Έμβρυα αγέννητων ανθρωπίνων μορφών…..
“Μακάριοι οι ανύπαρκτοι !”
Φωνάζουμε..

Βρυξέλλες, 27-9-2016

Θαυμαστικά

Τρέφω μίσος για τις τελείες..Η οριοθέτηση της παύσης αντηχεί ως επιτακτική φωνή λίγο πριν το τελεσίγραφο του θανάτου. “Τώρα θα πεθάνεις, στερημένος, απόμακρος, ναυαγός..στα σίγουρα. Η επόμενη κίνηση σε ωθεί στο χάος της αβύσσου!” Ύστερα μόνο τα ερωτηματικά! Πλήθος! Αυτά η αναπηρία, η ατέλεια, ατέλειωτη ατέλεια, φυγή και δονζουανικη αναζήτηση της επόμενης αυτοκαταστροφικής τελείας. Κάτι από Δον Κιχώτη μπροστά στους ανεμόμυλους είναι τα ερωτηματικά. Αυταπάτη της αναζήτησης, θρήνος για τη χαμένη βεβαιότητα, ανεκπλήρωτη ερωτική συνεύρεση με το άπειρο, στάση πληρωμών της συνείδησης. Αγαπώ μόνο τα θαυμαστικά!!! Αυτά η έκσταση. Αυτά το γαργάλημα των αισθήσεων στη μέση του στέρνου, αυτά η απορρόφηση της ομορφιάς, αυτά η δωρική γραμμή που στους ώμους της στηρίζεται η αχαλίνωτη έμπνευση, αυτά η κραυγή της δημιουργίας! Αυτά όλες οι τελείες και όλα τα ερωτηματικά!!!!

Βρυξέλλες, 22-09-2016