Category: κ 43+1

Όραση
Ορατότητα
Όραμα
Οφθαλμέ μου,
Διορατικότητά μου,
Μην οπισθοχωρείτε!
Θα δείτε μία μέρα το δέντρο της ολοκλήρωσης
Ξύλινος κορμός…
Πράσινα φύλλα….
Ένα πλήρες όμικρον
Ο ΩΝ
Θα κατευθύνει την περιδίνηση του Λόγου σας
Στρόβιλος και ευθεία
Αυτός θα διανοίγει τη σάρκα σας
Χωρίς πληγές.

Βρυξέλλες Οκτώβρης 2016

Ρωγμή

Δεν καταφέραμε να επιδοθούμε
Σε γεφύρωση των αντιθέσεων
Έστω σε κάποια διαλεκτική συρραφή
Αφήσαμε το χρόνο να γλιστρήσει
Στα δύσκαμπτα δάκτυλά μας

Αδυσώπητη η κλεψύδρα
Με κάθε σταγόνα ύδατος
Διέγραψε τον ορίζοντα των παύσεων
Διάνοιξε την άβυσσο των απομονώσεων
Διατράνωσε τη χελώνα των εντάσεων

Κανείς μας δεν άρθρωσε λόγο
Βάθυνε η σιωπή
Γιγαντώθηκε το χάσμα
Το αμείλικτο πόδι του Σκίρωνα
Μας έσπρωξε εκδικητικά στο βυθό

Το θαλάσσιο τέρας μας καταβρόχθισε ατόφιους

Αύτανδρο το σκάφος μας ναυάγησε
Στη ρωγμή της αλαζονείας.

Ελένη Τρουπή-Βourillon

Βρυξέλλες, 8-10-2016

Lohengrin

Το υπόγειο σπήλαιο
Αναμένει
Τις υγρές σου αποδράσεις
στα εκστατικά ύδατα της λίμνης
Πρίγκιπας εσύ
Αλλόφρων, σκοτεινός…
Ιππότης εκείνος,
Ο ήρωάς σου
Σκηνοθέτης του επικού οράματος

Δεν επιθυμείς την τελευταία αποκάλυψη
Αρνείσαι το έγκαυμα της περιέργειας
Σώζεις
Όπως ο έρως την ψυχή
Όπως η ψυχή τον έρωτα
Σε έχασε για πάντα
Πλανημένη
Απ’τη φωνή της ύβρεως

Κύκνος το εξαϋλωμένο σου πνεύμα
Άρρεν και θήλυ
Ήλιος και σελήνη
Κύκνος που σύρει
Το σκάφος της Σωτηρίας μας
Ανύπαρκτη η δικαιοσύνη
Παροπλισμένη η αρετή
“Να ένας άλλος μύθος” είπες

Αφήγημα του
Πώς η κακία γιγαντώνεται
Αφήγημα του
Πώς η πίστη δολοφονείται
“Μην με πεις ρομαντικό!”
Κραύγασες
Τέλος της λυρικής ανάτασης!
Ο τενόρος εξαφανίστηκε!

Ελένη Τρουπή-Bourillon
Bruxelles, Σεπτέμβρης 2016

Απαστράπτουσα
Χλευάζεις τις ερωτικές εξομολογήσεις
Γονατιστοί σε ικετεύουν οι πόθοι σου
Να φωτίσεις την σκοτεινή τους πλευρά
Με ένα σου βλέμμα
Εσύ, βάναυση θεά
Δεν τους ακούς
Φαντάσματα στα μάτια σου
Απόηχοι της φωνής της ψυχής που αρνήθηκε τον έρωτα στα αυτιά σου…
Στο βάθρο σου στέκεις
Οι προσκυνητές σου βουβοί
Αποχωρούν
Έμεινες μόνη σου
Αλατρευτη…
Λατρεμένη

“Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’αυτης” Ιωάννης, Η, 1-11

Το κεφάλαιο κλείνει…
Η Βίβλος με τους τελευταίους κόκκους σκόνης
Μας προσφέρει το ύστατο ευαγγελικό ανάγνωσμα
Εκ του κατά Μάρκον…
Εκ του κατά Ιωάννην… ίσως!

Ομιλεί για κάποια γυναίκα
Ζωσμένη το φίδι της λαγνείας
Που μάζεψε αρώματα για σένα
Είσαι ο Θεός του Έρωτα
Άγνωστος
Απρόσιτος
Λυτρωτής
Και τιμωρητής
Ύστερα το “Αμήν”
Σφραγίζει τον πόνο
Με ένα δάκρυ.

Κάτω Αχαϊα, 20-8-2016

Θρήνος

Παιδί μου, μικρό πάνω στη φύτρα σου λουλούδι
Διψάς από τα σπάργανα μόνο για το τραγούδι
Εσύ νικάς την αστραπή, της γης την καταιγίδα
Κρίνα στα χέρια σου που θες να γίνουν η ελπίδα

Μα αυτοί δεν άκουσαν ποτέ ένα κελάηδισμά σου
Μήτε που διώξαν τη βροχή μες το νανούρισμα σου
Τα κρίνα σου μαράθηκαν κάτω από τα συντρίμμια
Νεκρό σε έσυραν, παιδάκι μου, τ’αγρίμια!

Πόλοι (Χαμένη Πόλις)

Φορτιστής εσύ
Του πόλου του αρνητικού
Δεν αντέχεις την αποφορτισμένη μπαταρία

Νέα απασχόληση
Για να σκοτώνεις τον χρόνο σου
Μπαταριοφιλία…

Τιθασεύεις έτσι
Τα ξεσπάσματα οργής
Του μισάνθρωπου σκοτεινού εαυτού σου
Συνουσιάζεσαι με το άψυχο σκουριασμένο κορμί
του κενού πόλου
Νεκροφιλία;

Αντικείμενο που καλωδιώνεις ηδονικά
με τους νευρώνες του εγκεφάλου σου
με τους σφυγμούς σου

Για φαντάσου μία νύχτα στην έρημο…
Χωρίς μπαταρία….

Πού είναι ο θετικός σου πόλος;
Πού οι αστερισμοί για πυξίδα μας;
Πού η χαμένη Πόλις;
Πού εγώ;
Πού εμείς;
Αγάπη μου!

Que Seurat, Seurat…

Πνιγμένες στο σύννεφο της πόλης…
Εσείς
οι Κλαίρες, οι Ναταλίες, οι Ενριέττες….

Παίζετε μόνο κάθε Κυριακή
Παρτίδα εξοχής
Στις όχθες του Σηκουάνα
Λείπει ο τρελός από την σκακιέρα…
Στήνετε όλα σας τα κομμάτια στο γρασίδι
Οι καπνοδόχοι πιόνια τέρατα
Εσείς αρωματισμένες βασίλισσες
Τον βασιλιά σας αναζητάτε
Τον Κάρολο, τον Λουδοβίκο, τον Ερρίκο
Για μία ερωτική βαρκάδα….
Ματ…

Ποιος σας αγάπησε;
Χάρις και σφραγίς δωρεάς!
Απάντηση δεν βρήκατε
Ποιός έσπασε τις αλυσίδες
Του τυφώνα της έμπνευσης;
Εκείνος εμφύσησε πνοή
Εκείνος φούσκωσε το στήθος σας
με απόσταγμα μεγαλοσύνης
Έρωτα να τον λένε
Ή θάνατο;
Δίδυμο αδερφό του φόβου
Ή Πατέρα της ηδονής;
Σύντροφο του ύψους
Ή Έναυσμα της διόγκωσης των αισθήσεων;
Δεν φυλακίστηκαν τα χέρια σας
Ελεύθερα έμειναν και μετά την αποσύνθεση της σάρκας!
Δεν πολιορκηθηκαν οι ραβδώσεις του προσώπου σας
Τα σταυροδρόμια του μυαλού σας
Αυτά θα παραμείνουν….
Ανοίγοντας τα μελωδικά μονοπάτια
Του λαβύρινθου της ύπαρξής μας
Οι δύο σας Μούσες εκεί θα χορεύουν γυμνές

Η Τρέλα
Αγκαλιά με την Ιδιοφυία
Κι εσείς
Μουσαγέτες Απόλλωνες
Εις αεί

Ο μονόλογος της οικοκυράς

Να μην ξεχάσω..
Τί χρειάζομαι;
Αυγά
Μακαρόνια
Φρούτα
Ψωμί
Κρέας
Απορρυπαντικό για τα πιάτα
Απορρυπαντικό για το πλυντήριο
Χαρτοπετσέτες
Χαρτί υγείας
Τί ευτυχία!
Τί άλλο χρειάζομαι;
Κάτι ξέχασα…
Άνθρωπο…
Σε ποιόν διάδρομο;