Apocalypse appears

Apocalypse appears

Αποκάλυψη οι εικόνες στον βυθό του κρανίου. Ρέουν βρώμικα απόνερα από αρχέγονες καταιγίδες οραμάτων που κάποτε μούλιασαν τα αμπάρια του μυαλού σου. Εκεί τα κατακάθια της ελπίδας. Εκεί οι αράχνες της επιθυμίας υφαίνουν υπομονετικά τον εφήμερο ιστό της έκστασης! Νομίζεις! Δεν είσαι ο κυβερνήτης του πηδαλίου των ματιών σου! Ένα αρχέγονο ουράνιο τόξο προσανατολίζει την τροχιά της ίριδας…. Εσύ στέκεις ανέκφραστος κριτής των εκθαμβωτικών θεαμάτων! Αυτοτύφλωση ! Αρκεί! Ανίκανος για προσευχές….Σε ποιον Θεό; Ικετεύεις μόνο. Εκλιπαρείς να μην παραταθεί το κενό λίγο πριν την δημιουργία, εκεί που εξισώνεσαι με την ανυπαρξία…δεν αντέχεις την αιώρηση. Προτιμας την κατευθυνόμενη πτήση! Σκοτάδι..
Ύστερα λίγο φως. Το αναμένεις μετέωρος!

Βρυξέλλες, 16-9-2016

Rotula

“The flower looks good in your hair”
Mondo Bongo, Joe Strummer and the Mescaleros

Rotula
Ρόλος

Τυλιγμένος γύρω από κύλινδρο…
Ο ρόλος σου!
Από δεξιά, απ’ την αυλή,
Εισέρχονται οι καλοί
Από αριστερά, απ’τον κήπο,
Εισβάλλουν οι κακοί

Οι δύο πάροδοι
Τα δύο ημισφαίρια
Χαράζουν τα μονοπάτια
της κωμικοτραγωδίας
Του σπουδαιογελοίου
Πάντα παίζαμε δαιδαλώδη παιχνίδια…
Κατάσκοποι
Ληστές
Δολοφόνοι
Αρχηγοί
Θύματα
Ερωτευμένοι
Ινδιάνοι
Παλιάτσοι
Ξεδιπλώναμε όλους τους ρόλους
Δεν τους ερμηνεύαμε
Ξετυλίγαμε το νήμα του εγκεφάλου μας
Σαν αρχαίο πάπυρο
με επτασφράγιστο μυστικό!
Δεν θυμάμαι αν στο τέλος κέρδιζαν οι καλοί….

Παγγαία

Παγγαία

Διαχωρισμός των ηπείρων
Διάσταση απόψεων
Διαφορά δογμάτων
Μάθαμε να ζούμε αταξίδευτοι

Οι γεωλογικές διαβρώσεις
Διαμόρφωσαν τα εδάφη των αντιθέσεων μας
Δεν σμίλεψαν ποτέ το ανάγλυφο του μυαλού μας
Πτήσεις πολύωρες εις μάτην
Ο βομβιστής μας περιμένει στην είσοδο…
Για πότε η επανένωση των ηπείρων;

Βρυξέλλες, 17-10-2016

Λυρική ωδή

Λυρική ωδή

Αγάπη μου
Φέγγος της νύχτας και διαβάτη της σιωπής
Αγάπη μου
Στρώμα φωτιάς κι ασήμι αστραπής
Αγάπη μου
Αλμύρα σε σκαρί βυζαντινό
Αγάπη μου
Μειδίαμα σε κούρο αρχαϊκό
Αγάπη μου
Χέρια ανέγγιχτα​ που αγγίζουν άστρα
Αγάπη μου
Μάτια απόρθητα που παίρνουν κάστρα
Αγάπη μου
Στόμα θεού σε άγαλμα λευκό
Αγάπη μου
Σώμα επτασφράγιστο σε πύργο γοτθικό

Αγάπη μου
Μη μου πνιγείς στης λήθης το πηγάδι
Να περιμένεις βράδυ
Στο ξέφωτο το ίδιο
Να θρέψω από του πόθου το μερίδιο
Μάτια, στόμα, χέρια, σώμα

Αγάπη μου
Ύδωρ και γη
Μη μου πνιγείς στης λήθης το πηγάδι
Θα σε υψώσω
Στα δυο μου χέρια
Απ’το σκοτάδι
Μακριά απ’τον Άδη
Γεμάτο τάσι
Τάσι χρυσό
Για τον Αυγερινό

Αγάπη μου
Πριν την αυγή
Μακρυά απ’τον Άδη
Νέκταρ την αύρα σου θα πιω
Να ξεδιψάσω
Να μη σε χάσω
Να μη χαθώ
Γη από σάρκα θα σε χορτάσω
Απ’την πλευρά σου πηλό θ’αδράξω
Απ’τον πηλό σου
Φτερά θα πλάσω
Με τα φτερά σου
για να πετάξω…

Σώμα ουρανέ μου
Αρχάγγελέ μου…

 

Βρυξέλλες, 2 Μάη 2017

Σπαράγματα

Σπαράγματα

Επιθυμούσε σφόδρα
Να διασχίσει τις απαγορευμένες ζώνες
Να ορθωθεί πάνω από τα ερείπια
Να θέσει την μνήμη του σε διαρκή λειτουργία
Για να περισώσει όλα τα σπαράγματα της αλήθειας
Τα απώλεσε στις σκηνές του κόσμου…
Από μάσκα σε μάσκα
Από στιχομυθία σε στιχομυθία
Από αυλαία σε αυλαία
Πίστεψε, εν τούτοις, για μιά στιγμή,
Πως τα εντόπισε στον απόηχο των χειροκροτημάτων!
Επλανήθη
Τα κολαφίσματα ήταν των θαυμαστών του
Στην έξοδο περιέσωσε ένα μόνο σπάραγμα, ατόφιο:
Το φέρετρό του

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σημάδι ο χρόνος
Κύκλοι πάνω σε κύκλους

Ο κόκκος της άμμου
Δε σπάει άλλο

Ο αέρας νανουρίζει
Το λίκνο της υγρασίας

Σταγόνες στους τοίχους
Θραύσματα καθρέφτη

Ένα φεγγάρι λευκή τρύπα
Στο βυθό του μαύρου

Ζωή δίχρωμη
Αλλού

Ελένη Καλλίστου
Βρυξέλλες, 3 Οκτώβρη 2017

Δύο υγρά θραύσματα νύχτας

Δύο υγρά θραύσματα νύχτας
Σταγόνες στη σιωπή του κόσμου
Η ανάσα στον κόρφο της ερήμου
Ψάχνει μειλίχια όαση
Του μυαλού το παιχνίδι διπλό
Ένα για μέσα μας
Ένα για τους άλλους
Πλαισιώνεται η φωτογραφία του νου
Κάδρο κουτσό στον ορίζοντα
Ποτέ δεν αγαπήσαμε
Η σκιά μας ήταν….

Ελένη Καλλίστου
4-11-2017

ΕΚΡΗΞΕΙΣ

Γεννήθηκα απ’την έκρηξη της σταγόνας. Δύο δάχτυλα πάνω από το βυθό της αβύσσου. Γυμνή περπάτησα τις ώρες της άγριας Ανατολής. Δεν είχα ρούχα. Στάθηκα χωρίς στήριγμα, μετέωρη στην κοίτη του ποταμού της σιωπής. Μέτρησα τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα των χρωμάτων καθώς μετεμψυχώνονταν απο σημεία σε εικόνες. Ιχνηλάτησα τις οπτασίες, σχεδίασα το περίγραμμα των ονείρων που πλάγιασαν όνειρα και ξύπνησαν εφιάλτες. Τραγούδησα μαζί με τα πουλιά του ανέμου πριν τα βρει το βόλι των κυνηγών. “Δεν είμαι ποιήτρια ! “, φώναξα. “Μη με σκοτώνετε!” . Σταγόνα είμαι που ψάχνει την πηγή της. Φως είμαι που ψάχνει την Ανατολή του. Άμμος είμαι που ψάχνει το ποτάμι της. Χρώμα είμαι που ψάχνει την εικόνα του. Όνειρο είμαι που δεν θέλει να γίνει εφιάλτης. Πουλί είμαι που σπαρταρά μακρυά απ’τα βόλια σας! Δεν θα ξαναγράψω. Το υπόσχομαι. Μόνο άλλη μια φορά. Κάθε φορά την τελευταία! Την τελευταία!

ECHO

Le silence est l’écho de tous les mots, comme le blanc est le mélange de toutes les couleurs. Et Moi? Moi, je suis toujours suspendue entre le silence et les mots, entre le blanc et les couleurs, entre le néant et l’infini!
Bruxelles, mai 2017

ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ

Η σιωπή είναι ο αντίλαλος όλων των λέξεων, όπως το λευκό η ανάμειξη όλων των χρωμάτων. Κι εγώ; Εγώ αιωρούμαι πάντα μεταξύ σιωπής και λέξεων, μεταξύ λευκού και χρωμάτων, μεταξύ κενού και απείρου!