Category: κ 43+1

-Who?
-H αντανάκλαση της εικόνας σου…
-Where?
-Στις μουσικές που θέλεις να θυμάσαι !
-When?
-Τότε! Θυμάσαι; Ήσουν ακόμη παιδί!
-What?
-Διαβηκες στην άκρη του δρόμου διαγράφοντας το περίγραμμα του ονείρου !
-Why?
-Πλασμένοι είμαστε απ’τον πηλό της θείας φαντασίας!

Rose Madder Genuine

Ρόζ
Η γνήσια απόχρωση της εκδίκησης
Είσοδος και κατάδυση στον βυθό του πίνακα
Εκεί που η επιθυμία εκτοξεύεται
Στους γαλαξίες του μύθου
Σαν απόσταγμα σάλιου από βυζαγμένο δάχτυλο
Καμμία πινελιά ίδια
Μιά εκπυρσοκρότηση
Μιά κίνηση
Μιά τροχιά
Μέλλει να προσθέσει
Κι άλλες αυθεντικές αποχρώσεις στο πινέλο
Τί είπες;
“Το ροζ σκιά του κόκκινου;”
Απονευρωμένο δόντι του πάθους;
Δανεικό φόρεμα της εταίρας;
Προδομένος αντίζηλος του γαλάζιου;”
Τίποτα απ’ολα αυτά….
Ταύτιση
Αυτοκτονία
Αθώωση
Στα νάματα της τέχνης
Αιωρήσου ακροβατώντας στον βατήρα της παλέτας
Ύστερα βυθίσου καθαρτικά
Στις τρεις διαστάσεις της αναπαράστασης!

Αλφαβητάρι

Αγάπησα τις λέξεις σου
Τον απόηχο των φθόγγων σου
Όπως αντήχησαν
Στους μαιάνδρους της καρδιάς μου

Να μη σιωπήσεις

Κάθε φωνήεν
Μία ανοιχτή στον ήλιο πύλη
Που ξετυλίγει τα φύλλα της
Συντονίζοντας το ανοιγοκλεισμά της
Με τις δονήσεις του στόματός σου…

Ιώτα, η ιαχή της εκπόρθησης…
Όμικρον, η έκπληξη της έκστασης…
Άλφα, η αρχή και το τέλος…

Να μη σιωπήσεις

Κάθε σύμφωνο
Μιά ιεροτελεστία αρθρωμένων κραυγών…
Σίγμα, η δαγκωνιά του φιδιού
Βήτα, το κέντρισμα της μέλισσας
Μι το μούγκρισμα του ταύρου
Φι, το θρόισμα του ανέμου στα αποκοιμισμένα κλαδιά των δέντρων ..

Να μη σιωπήσεις

Έτσι σε θέλω…
Ενα περιδέραιο φωνηέντων και συμφώνων
Γύρω από τον λαιμό μου…
Συμφωνία και συγχορδία
Που δονεί στην εκφορά της
Τις τεκτονικές πλάκες της σάρκας μου

Έτσι σε θέλω
Έναν Εγκέλαδο ήχων….

Βρυξέλλες, 18-6-2016

Κάποτε
Ίσως
Μάλλον
Μπορεί
Οι τέσσερεις λέξεις που διαγράφουν
Τις τροχιές του ονείρου

“Ποτέ”
“Σίγουρα”
“Αδύνατον”
“Δεν μπορεί”
Είπαμε
Και ενεργοποιήσαμε
Την στυγνή τροχοπέδη.

Ξέρουν οι τροχοί από βεβαιότητες;
“Αβέβαιες πάντα οι τροχιές του ονείρου!”

Η φωνή μου θα επαναφέρει κυκλικά την μόνη βεβαιότητα
Ως την τροχιά του λοβού των αυτιών σας..
“Αβέβαιες πάντα οι τροχιές του ονείρου!”

Apocalypse appears

Αποκάλυψη οι εικόνες στον βυθό του κρανίου. Ρέουν βρώμικα απόνερα από αρχέγονες καταιγίδες οραμάτων που κάποτε μούλιασαν τα αμπάρια του μυαλού σου. Εκεί τα κατακάθια της ελπίδας. Εκεί οι αράχνες της επιθυμίας υφαίνουν υπομονετικά τον εφήμερο ιστό της έκστασης! Νομίζεις! Δεν είσαι ο κυβερνήτης του πηδαλίου των ματιών σου! Ένα αρχέγονο ουράνιο τόξο προσανατολίζει την τροχιά της ίριδας…. Εσύ στέκεις ανέκφραστος κριτής των εκθαμβωτικών θεαμάτων! Αυτοτύφλωση ! Αρκεί! Ανίκανος για προσευχές….Σε ποιον Θεό; Ικετεύεις μόνο. Εκλιπαρείς να μην παραταθεί το κενό λίγο πριν την δημιουργία, εκεί που εξισώνεσαι με την ανυπαρξία…δεν αντέχεις την αιώρηση. Προτιμας την κατευθυνόμενη πτήση! Σκοτάδι..
Ύστερα λίγο φως. Το αναμένεις μετέωρος!

Βρυξέλλες, 16-9-2016

“The flower looks good in your hair”
Mondo Bongo, Joe Strummer and the Mescaleros

Rotula
Ρόλος

Τυλιγμένος γύρω από κύλινδρο…
Ο ρόλος σου!
Από δεξιά, απ’ την αυλή,
Εισέρχονται οι καλοί
Από αριστερά, απ’τον κήπο,
Εισβάλλουν οι κακοί

Οι δύο πάροδοι
Τα δύο ημισφαίρια
Χαράζουν τα μονοπάτια
της κωμικοτραγωδίας
Του σπουδαιογελοίου
Πάντα παίζαμε δαιδαλώδη παιχνίδια…
Κατάσκοποι
Ληστές
Δολοφόνοι
Αρχηγοί
Θύματα
Ερωτευμένοι
Ινδιάνοι
Παλιάτσοι
Ξεδιπλώναμε όλους τους ρόλους
Δεν τους ερμηνεύαμε
Ξετυλίγαμε το νήμα του εγκεφάλου μας
Σαν αρχαίο πάπυρο
με επτασφράγιστο μυστικό!
Δεν θυμάμαι αν στο τέλος κέρδιζαν οι καλοί….

Παγγαία

Διαχωρισμός των ηπείρων
Διάσταση απόψεων
Διαφορά δογμάτων
Μάθαμε να ζούμε αταξίδευτοι

Οι γεωλογικές διαβρώσεις
Διαμόρφωσαν τα εδάφη των αντιθέσεων μας
Δεν σμίλεψαν ποτέ το ανάγλυφο του μυαλού μας
Πτήσεις πολύωρες εις μάτην
Ο βομβιστής μας περιμένει στην είσοδο…
Για πότε η επανένωση των ηπείρων;

Βρυξέλλες, 17-10-2016

Σπαράγματα

Επιθυμούσε σφόδρα
Να διασχίσει τις απαγορευμένες ζώνες
Να ορθωθεί πάνω από τα ερείπια
Να θέσει την μνήμη του σε διαρκή λειτουργία
Για να περισώσει όλα τα σπαράγματα της αλήθειας
Τα απώλεσε στις σκηνές του κόσμου…
Από μάσκα σε μάσκα
Από στιχομυθία σε στιχομυθία
Από αυλαία σε αυλαία
Πίστεψε, εν τούτοις, για μιά στιγμή,
Πως τα εντόπισε στον απόηχο των χειροκροτημάτων!
Επλανήθη
Τα κολαφίσματα ήταν των θαυμαστών του
Στην έξοδο περιέσωσε ένα μόνο σπάραγμα, ατόφιο:
Το φέρετρό του