Category: ΧΩΡΙΣ ΘΥΜΟ

Τα παιδία παίζει
Τα παιδία μεγαλώνει
Τα παιδία ψηφίζει
Τα παιδία διορίζεται
Τα παιδία εργάζεται
Τα παιδία αποσύρεται
Τα παιδία αποθνήσκει

Και τα ζώα;.
Αυτά ακόμα τρέχει…
Μακρυά απ’τα παιδία…
Που παίζει, μεγαλώνει, ψηφίζει, διορίζεται εργάζεται, αποσύρεται αποθνήσκει ως ζώα….

Ελένη Καλλίστου, 6-10-2018

Πολύπλοκο
Περίπλοκο
Δολοπλόκο
Τέρας
Πλέκει
Με τα πλοκάμια του
Το ψέμα
Βόστρυχο διαπλοκής
Στου κόσμου
Τα μαλλιά

Οι προφήτες πέθαναν
Τους θάψαμε με τη χτένα στα χέρια
Τελευταίο κτέρισμα ελπίδας
Αδύνατον να ξεμπλέξουμε…

Ελένη Καλλίστου , Βρυξέλλες, 9-6-2018

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1003927509772184&id=100004648332504

Μάθαμε
Να λέμε

Το ποτήρι ωκεανό
Τη γλάστρα δάσος
Τον αναπτήρα ηφαίστειο
Το ταβάνι ουρανό
Τη βρύση ποτάμι
Την οθόνη κόσμο
Το καΐκι θωρηκτό
Μας φόρεσαν στο ένα μάτι μεγεθυντικό φακό

Στο άλλο μάτι φακό συρρικνωτικό μας έβαλαν
Σαν πριόνι
Όλα τα σφάζει
Όλα τα μαχαιρώνει
Κατά συρροή

Έτσι κάπως μάθαμε
Να λέμε

Το ψέμα ανακρίβεια
Το έγκλημα πταίσμα
Την καταστροφή υποβάθμιση
Την προδοσία εξαναγκασμό
Τον πόλεμο θερμό επεισόδιο
Και τους πολιτικούς
Ήρωες

Πόρνη η τέχνη του ευφημισμού
Πόρνη και της λιτότητας
Πνίγει θωρηκτά
Σέρνει καΐκια

Ελένη Καλλίστου

Βρυξέλλες, 5-6-2018

 

Αυτοσαρκασμός

Ξεκίνησα απ’το πουθενά
Έκανα φίλους βιαστικά
Καινούργια έβαλα γυαλιά
Για να διαβάσω στη ζωή
Πως είμαι εν τέλει μοναχή

Ένα ζητάω η κακομοίρα
Αφήστε με σ’ αυτή τη μοίρα!
Μόνη εδώ και μόνη εκεί
Μισάνθρωπος σ’ αυτή τη γη
Μπορεί αν πάω παραπέρα
Γνώμη ν’αλλάξω κάποια μέρα

 

Τον εαυτό μου αν γνωρίσω
Ίσως τον άνθρωπο αγαπήσω

Βρυξέλλες, 1 Μάη 2018

Πραγματικότητα

Πράγματι …
Πράγματα
Αδιαπραγμάτευτα
Τα διαπραγματεύονται
Πραμάτεια
Στις αγορές του κόσμου
Πραγματιστές
Πραματευτές

Πραγματικές
Αγάπες
Πραγματικές
Λύπες
Πραγματικές
Χαρές
Πραγματικές
Ζωές
Πραγματικές
Χώρες

Πράγματι λοιπόν …
Θα μείνω εκ των πραγμάτων
Με απραγματοποίητα όνειρα
Πάσχω από ανίατη πραγματική ασθένεια
Έλλειψη πραγματισμού…
Εξωπραγματικές ιδέες
Τα πιστεύω μου…

Ανίκανη για πολιτική…

Κάτω Αχαΐα, 15 Φλεβάρη 2018

 

 

Ήμασταν λέει

Σ’ένα καράβι

Όλοι επιβάτες

Πλούσιοι

Εργάτες

Φτωχοί

Ζητιάνοι

Και κάποιοι σκλάβοι

 

Μα είχαμε λέει

Ένα πηδάλιο

Μία πυξίδα

Και καπετάνιο

Έναν κουρσάρο

Ληστή ταγμένο

Στον Εφιάλτη

Παραδομένο

Βρυξέλλες,  Μάης 2016

Θα

Θα σας δω κάποτε όλους
Αγαπημένους προσκυνητές
Πάνω από το χώμα που μας γέννησε
Θα τραγουδάμε της απελευθέρωσης το σκοπό
Χωρίς φόβο
Περήφανοι οι καημοί μας
θα χλιμιντρίζουν
Θα τρέχουν χωρίς γκέμια οι σκέψεις μας
Να χτίσουν το παλάτι της αλήθειας
Να φυτέψουν τον κήπο της αγνότητας
Να θεμελιώσουν το ναό της υπομονής
Κάποτε
Θα γίνουμε εργάτες
Ξωμάχοι στα λευκά χωράφια του δικαίου
Κάποτε θα μας λένε ανθρώπους
Και δεν θα ντρεπόμαστε!

Βρυξέλλες, 5 Μάρτη 2017

Άλλοι μαζεύουν
Κι αλλοι σκορπίζουν
Άλλοι δουλεύουν
Κι άλλοι θερίζουν

Άλλοι σκυφτοί αναστενάζουν
Κι άλλοι ορθοί τους διατάζουν

Καρτερικά υποταγμένοι
Όλοι εμείς οι στρατευμένοι
Σε κάποιο κόμμα
Σε κάποιο δόγμα
Πως θα μας σώσουν ευελπιστούμε
Χωρίς ανάσα για να σκεφτούμε…
Χωρίς βουλή για να σωθούμε

Δεμένοι πάντα στο ίδιο ψέμα
Το αγορασμένο μόνο με αίμα…

Στον Σπάρτακο

Πώς είχες τούτη την αποκοτιά;
Εξέγερση για λευτεριά;
Πατρίκιοι αυτοί
Δούλος εσύ…

Όπλα και λάφυρα ν’ αρπάξεις
Των σκλάβων το δίκιο να φωνάξεις;
Εξέγερση για λευτεριά;
Σκλάβος εσύ χωρίς γενιά
Σε πατρίκιους να υψώσεις τη γροθιά;

Σκότωσες, άρπαξες, έκαψες
Σε σταύρωσαν γιατί δεν έσκυψες
Δούλε μωρέ, παραλογίσθης!
Στην Αππία οδό μετά ανόμων ελογίσθης…

Έπρεπε αλλιώς να αποφασίσεις
Έρμους τους σκλάβους να αφήσεις
Κρυφά να συνθηκολογήσεις
Αξιώματα κι εσύ να λάβεις
Πολιτικό έργο να αναλάβεις!

Συγλκητικός με κόκκινη πορφύρα
Για του λαού θα αγόρευες τη μοίρα!