Καραβάνι γενεθλίων!

Καθώς τελειώνει μία χρονιά και μπαίνω σε μία άλλη της ζωής μου, μεταίχμια μετράω και σημάδια! Λέξεις και εικόνες που έβγαλαν την πρώτη τους κραυγή μέσα μου, βύζαξαν μελάνι από τη ρώγα της πένας, και πρωτοπερπάτησαν ακροβατώντας πάνω σε λευκές σελίδες.
Πίσω στρέφω τη σκέψη μου . Μετράω ταξίδια, επιστροφές, παραμονές, αποσκευές, μετακομίσεις, αναχωρήσεις, βρεφικά κλάματα, καλοκαίρια και χειμώνες, εφηβικά σκιρτήματα, ενήλικες αγκαλιές…

Εικόνες της Ελλάδας, βαθιά σημάδια όλων των πόλεων και χωρών που έζησα και αγάπησα, εκεί που άφησα κομμάτια του εαυτού μου και πήρα πολύτιμους λίθους στιγμών , γνώσεων και αισθήσεων!!

Τραπεζάκια έξω στην ανοιξιάτικη Αθήνα, μυρωδιά από άσφαλτο και εξάτμιση, ανακατεμένη με ούζο και σουβλάκι. Φοιτητικές βόλτες τα βράδια στην Πλάκα: Ακόμη ζω με αυτή τη φαντασίωση, την αληθινή εικόνα!

Κρύα πρωινά στο Στρασβούργο με το Ρήνο να οριοθετεί τη δίψα για άγνωστο και την κορυφή του Καθεδρικού ως τρόπαιο ανάτασης!
“Ψηλά πάνω απ’ τη γέφυρα” και η μπάντα του δήμου μόνη λαϊκή διασκέδαση στο Λουξεμβούργο.
Παγοστρωμένοι δρόμοι στη Νορμανδία και δροσιστική κρύα παλίρροια για να μη σβήνει η Μεσόγειος! Και οι αγελάδες στα χωράφια για να μου θυμίζουν πως ανήκω κι εγώ στα θηλαστικά!
Μυρωδιά από πολυεθνικές ανάσες και ανώνυμο ιδρώτα στο παρισινό μετρό και τέρψη ψυχής στην έξοδο, εκεί που το στόμα του με ξεβράζει, στη φωτεινή είσοδο κάποιου μουσείου!

Χιονισμένα πρωινά στο Μόναχο, μαγικά, σαν παιδικά, Χριστούγεννα, μπυραρίες και μακριές ημέρες το καλοκαίρι! Μετρό! Πάλι μετρό! Άλλο μετρό!

Βιβλία, παιδικές φωνές στα προαύλια! Χαμόγελα από όλες τις φυλές του κόσμου στα σχολεία που δασκάλεψα! Υγρά σύννεφα στις Βρυξέλλες και βροχή αθόρυβη πίνοντας πρωινό καφέ! Χειμωνιάτικες μέρες που τελειώνουν πριν καλά καλά αρχίσουν στο Βέλγιο! Αίθουσες γεμάτες πολλά ζευγάρια μάτια που περιμένουν να μάθουν! Εκεί ρίχνω πάντα άγκυρα! Εδώ και χρόνια! Στα παιδικά μάτια!
Πακέτα κόλλες και πράσινοι κήποι από το παράθυρο! Ποιου σπιτιού; Δε θυμάμαι! 12 μετακομίσεις σε 26 χρόνια!
Αυτοκινητόδρομοι και διόδια! Η οικογένεια μου, ένα καραβάνι που έχει καλά μάθει και ακροβατικά και τέχνες, με θεατές κάθε είδους κοινό, εδώ και χρόνια!

Τα μάτια μου βλέπουν τον υπόλοιπο δρόμο… μπροστά!
Έχω ακόμη πολλά να ζήσω: όσο θα ζω, θέλω να συνεχίσω να βλέπω, να οσφρίζομαι, να ακούω, να αισθάνομαι, να γεμίζω με χρώματα και μουσικές, με βλέμματα και μυρωδιά ανώνυμου ιδρώτα …σε μονοπάτια και υπόγειες στοές πόλεων…Οδυσσέας σε αυτό το καραβάνι, κυνηγημένη από τη μυθοποίηση της σκιάς της δικής μου φυγής!

Νιώθω πως … το αντίθετο του “πεθαίνω” δεν είναι το “ζω”…Εύκολη υπόθεση η ανάσα! Είναι το “γερνάω φεύγοντας”…ως την Ιθάκη! Δύσκολη υπόθεση η ερωτική σχέση με το χωρόχρονο! Έρωτας της επιστροφής! Επιστροφή του έρωτα!

Βρυξέλλες, 17 Απρίλη 2018

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *